کالباس خانگی

حضرت آیت الله علی شیخ موحد مدیر حوزه علمیه خواهران استان فارس

وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوف أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوف وَ لا تُمْسِکُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لا تَتَّخِذُوا آیاتِ اللّهِ هُزُواً وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَ ما أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنَ الْکِتابِ وَ الْحِکْمَةِ یَعِظُکُمْ بِهِ وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلیمٌ

در آیه 231 قرآن مجید بعد از اینکه طلاق را به عنوان یک حقیقت اجتماعی قبول کرد، که عدم سازش دو نفر با توجه به تعدد افکار حرف درستی است. لذا قرآن هم قبول کرده که دو نفر نتوانند از نظر فرهنگی یا اقتصادی یا موارد دیگر با هم بسازند و از یکدیگر جدا شوند. بعد از آن یک دستور بسیار مهم را می گوید «و هنگامى که زنان را طلاق دادید، و به آخرین روزهاى «عده» رسیدند، یا به طرز صحیحى آنها را نگاه دارید (و آشتى کنید)، و یا به طرز پسندیده اى آنها را رها سازید! »

در اینجا هر دو را معروف می گوید هم امساک هم جداشدن. معروف یعنی قواعد عقلی. قواعد عقلی هم همان اختیارات مرد و زن در خانه است. یعنی اگر بخواهید زندگی اجتماعی و ازدواج را داشته باشید باید بر اساس قواعد عقلی داشته باشید. انگونه نیست که یک تسلط مطلقی برای مرد بر زن باشد. این اتهام به دین وجود ندارد که می گویند مرد بر زن تسلط مطلق دارد. امساک بمعروف یعنی رعایت حقوق زنها. حال اگر نخواستید آنها را نگه دارید، از کلمه معروف استفاده شده یعنی طلاق هم بر اساس قواعد عقلی باشد. انگونه نیست که طلاق بر اساس نزاع و درگیری نباشد، خیلی عادی است که دونفر نتوانند با هم بسازند. قرآن طلاق را بعنوان یک اصل ضروری قبول کرده لذا شرط سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوف  را ذکر کرده. همانطور که ازدواج با خوشی همراه است، طلاق هم همینگونه باشد. چ ازدواج در قالب معروف، چه طلاق در قالب معروف.

در صدر اسلام میان عربها عادت داشتند، برای اینکه زنها ناسازگاری میکردند، مردها میخواستند تلافی به مثل کنند. یعنی بعد از طلاق به ظاهر آشتی می کردند و زنها را نگه می داشتند برای اینکه آنها را اذیت کنند. مثلا آنها را زندانی میکردند یا به آنها غذا نمی دادند. اما این رجوع برای خواستن دل نبود و برای اذیت و آزار زنان یا عقده گشایی بود. این مسئله را به پیغمبر خبر دادند تا اینکه این این آیه نازل شد. قران می گوید این کار را نکنید که بخاطر انتقام گیری، ازدواج را از سر بگیرید و اینکاربرای اذیت باشد. چرا؟

1.    وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ - اگر کسی طلاق را بدهد و بعد اتمام عده، دوباره عقد کند منتها به هدف ضرار، به خودش ظلم کرده. چون ازدواج بخاطر ایجاد حب، بقای نسل و ایجاد وحدت در جامعه است. اگر کسی این وحدت را پاره کند اول کسی که ضرر می کند خودش است. چون انسان در آزار دیگران، خودش بیش از انها در معرض اذیت قرار می گیردد یعنی انسانیت خود را از دست می دهد.

2.    وَ لا تَتَّخِذُوا آیاتِ اللّهِ هُزُواً - بعضی جملات در قرآن مانوس نیست. شان نزول آیه این است که دوباره عقد میخواندند ولی می گفتند ما بعنوان مسخره( و سرکار گذاشتن) برگشتیم. قرآن می گوید این کار را نکنید که آیات خدا را به مسخره بگیرید. چون اگر برای اذیت زنان ازدواج کردید و این کار را بعنوان یک تفریح برای خود قرار دادید، آثار سوء آن در خود شماست. تعبیر ازدواج به آیات الله خیلی تعبیر مهمی است. و می گوید ازدواج را به مسخره نگیرید چون به بهانه ازدواج قصد اذیت و آزار زنان را دارید. قرآن ازدواج را آیات الله ذکر کرده، چون یک حقیقت بزرگی است که دو نفر درکنار یکدیگر الفت پیدا کنند. تنها جایی ک قرآن از ازدواج، با عنوان آیات الله نام برده، سوره است. از منظر عرفانی بشر خیال می کند که می تواند با آیات خدا بازی کند. در حالی که نمیداند هر عملی که بر ضد آیات خدا انجام شود، اثر نفسانی آن در خود انسان است. اگر کسی خواست با احکام خدا بازی کند، هم همینطور است.

3.    وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ - ببینید خدا چه نعمتهایی به شما داده، آنها را یادآوری کنید. خیلی از رزق هایی که نصیب بعضی افراد می شود، بخاطر همسر(زن) آنهاست. توسعه رزق، بخاطر ازدواج شان است. همان روایتی که می فرماید ازدواج کنید که خداوند شما را بی نیاز می کند. همچنین بعضی بلاها که از انسان رفع می شود، بخاطر رفتار خوبی است که مرد در خانه دارد. لذا بدانید که ازدواج، نعمت است و گاهی برخی نعمتها معلول ازدواج اوست.

4.    وَ ما أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنَ الْکِتابِ وَ الْحِکْمَةِ - قرآن و احکامی که بر شما نازل شده را جزو نعمتهای خدا بدانید.

5.    یَعِظُکُمْ بِهِ وَ اتَّقُوا اللّهَ - وعظ در لغت به معنای دوری از چیزهای بد است. لذا در تربیت اول موعظه مهم است نه شفا و دارو. نعمت خدا این است که اول شما را موعظه می کند که این کار را نکنید و تقوا پیشه کنید. تقوا معانی بسیار متعددی دارد. یکی از آنها اطاعت از امر خداست و ترک نواهی.

وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلیمٌ – در اینجا این صفت مشبهه (یعنی علیم) را ذکر کرده تا بشر خیال نکند که در این مسائل می تواند ظاهر سازی کند. اعْلَمُوا یعنی تمام این کارها را با خلوص انجام دهید نه اینکه ظاهر قضیه یک چیز و باطن چیز دیگر باشد. جملاتی از این سنخ در قرآن مانند وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ یا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌ یا  أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌ یا وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلیمٌ به معنای آن است که بشر با خدا نمی تواند بازی کند. ولله خبر الماکرین اگر بخواهند با خدا بازی کنند، مکر خدا بالاتر از اینهاست. بدانید خدا آگاه است به اینکه کارهایی که انجام میدهید بر اساس واقعیت است یا نیست. جامعه این را بفهمد که دید اسلام به ازدواج، مسئله اعطای نعمت است. یعنی بوسیله ازدواج به یک سری نعمتهایی می رسید. اگر می خواهید خدا را اطاعت کنید هر جا امر و هر جا نهی است، اطاعت کنید، نه فقط جاهایی که به نفع شماست. به بیان فلسفی عدم ترک نهی، ریشه در عدم اطاعت امر دارد. لذا تقوا زوجی است که  از هم جدا نمیشود امر و نهی با هم اطاعت شود.

 حضرت آیت الله علی شیخ موحد – مدیر حوزه علمیه خواهران استان فارس

آیه 233 بقره وَ الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ کامِلَيْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضاعَةَ وَ عَلَي الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ کِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لا تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَها لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَي الْوارِثِ مِثْلُ ذلِکَ فَإِنْ أَرادا فِصالاً عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍ فَلا جُناحَ عَلَيْهِما وَ إِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلادَکُمْ فَلا جُناحَ عَلَيْکُمْ إِذا سَلَّمْتُمْ ما آتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ

اگردر فرهنگ قرآن دقت شود، آیه 233 یکی از آیاتی است که جامعیت آن بوضوح معلوم است و چه بی انصافی است که در عالم مقایسه به آن توجه نشود.

یکی از سنتهای رایج در زمان نزول قرآن این بود که برای زن ارزش قائل نبودند؛ فرزند را به پدر نسبت می دادند و زن را تنها یک وسیله و ظرف می دانستند. در ذنیای کنونی عکس این قضیه را شاهد هستیم. نسبت فرزند را به مادر می دهند و در شناسنامه نام مادر را می نویسند. قرآن مجید این فرهنگ را ابطال کرده و فرزند را متعلق به پدر و مادر می داند. اینگونه نیست که نسبت فرزند به مادر تنها یا پدر تنها باشد. سپس حکمی راجع به اولین شروع حق ولد، را بیان می کند که آن، هفت شرط دارد.

1.    اصل شیر دادن - شیردادن یک حقیقتی است ک مادر باید ب فرزند بدهد و تاثیرات فراوانی بر فرزند دارد که در فیزیک عالم این مسئله بیشتر اثبات شده است.

2.    حَوْلَيْنِ کامِلَيْنِ « فرزندان خود را دو سال تمام شیر دهند.» برای شیردادن زمان معین کرده است. ضمن قبول اصل شیر دادن، برای آن دو سال زمان معین کرده است که این زمان دو معنا دارد. یکی 24 ماه و دیگری 21 ماه. با توجه آیه 15 سوره احقاف که می فرماید «…حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً…» یعنی « دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه است» دو تفسیر وجود دارد: برخی سی ماه را شامل 9 ماه حمل و 21 ماه را شیردهی میدانند و برخی دیگر سی ماه را شامل 6 ماه حمل و 24 ماه شیردهی بیان کردند.

3.    وَ عَلَي الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ کِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ – علاوه بر اینکه مادر باید شیر دهد و فرزند مربوط به دو نفر (هم پدر هم مادر) است، شرط سوم این است که شیردادن را بر این اساس قرار دهند که مخارج زن را بدهند. اگر زن بخواهد شیر دهد باید یک نفر باشد که مخارج او را بدهد والا در شیردادن دچار مشکل خواهد شد. خوراک و پوشاک مادران در حد متعارف برعهده پدر کودک است.

لا تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَها - اینجا جایی است که مردم بر اساس تکلیف قدرتشان باید حرکت کنند. این آیه از نظر جامعیت هیچ نقصی ندارد. این عبارت بیانگر این است که پدر بر اساس وسع خود باید مخارج زن را تامین کند.

1.    لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ - زن حق ندارد به فرزند ضرر بزند و مرد هم حق ندارد به فرزند ضرر برساند. مثلا اینکه مادر به خاطر اختلاف با مرد به فرزند خود شیر ندهد یا مرد به سبب قهر با زن، مخارج او را تامین نکند. هیچکدام این حق را ندارند. جامعیت این آیه، می رساند که زن و مرد حتی در آستانه طلاق هم باید به این آیه عمل کنند.

2.    وَ عَلَي الْوارِثِ مِثْلُ ذلِکَ - احتمال دارد پدر بمیرد. اگر مرد، خرج زن را باید وارث بدهند. این مطلب، بحث ارث نیست و مازاد بر ارث است. یعنی اگر زنی پس از وضع حمل، شوهرش فوت شد، بلافاصله باید از ارث پدر، اول مخارج شیردهی را بدهند. وارث، بر اساس معروف مخارج شیردهی زن را بدهد.

3.    فَإِنْ أَرادا فِصالاً عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍفَلا جُناحَ عَلَيْهِما - برخی به دو علت شیردادن را به دایه واگذار میکردند؛ یا شیر نداشتند یا نمی خواستند شیر بدهند. حال اگر زن و مرد خواستند زن به فرزند خود شیر ندهد، این کار را با خودرایی و اختیاری نمی توانند انجام دهند و باید اولا یکدیگر را قانع کنند و ثانیا هر دو نفر باهم مشورت کنند. «عن تراض» و «تشاور» در موارد اندکی باهم بیان شده اند.

4.    وَ إِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلادَکُمْ فَلا جُناحَ عَلَيْکُمْ إِذا سَلَّمْتُمْ ما آتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ – بعد بیان میکند که بر چه اساسی شیرهی را واگذار کنید. یعنی کودک را به دست هر دایه ای ندهید و هر شیری را وارد بدن فرزند نکنید.این واگذاری اشکالی ندارد اگر بر اساس تفکر معروف انجام دهید که چه کسی قرار است شیر دهد. بر اساس مصالح، دایه انتخاب کنید نه بدون مصالح. روایات متعددی داریم که زنی را بعنوان دایه انتخاب کنید که غذای حرام و نجس نمیخورد؛  پاکدامن باشد. تمام این خصوصیات در بالمعروف نهفته است.

لذا مبدا نشو انسان، تولد او است و بدلیل همین است که قرآن با دقت به این مسئله پرداخته است.

وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ

اگر انسان در فرهنگ قرآن دقت کند، هر جا مردم را دعوت کرده است که ریا یا تقلب نکنید، میگوید بر اساس صداقت انجام دهید، اینگونه نیست که بتوانید خدا را گول بزنید. این همین هفت شرط ذکر شده نیز قرآن میگوید بر اساس صداقت انجام دهید و رعایت این شروط را فرمالیته نکنید و بر اساس حقیقت انجام دهید، نه دروغ. یکی دیگر از معانی تقوا، صداقت است. یعنی انسان در انجام هر کاری درست حرکت کند. در آخر قرآن کریم با تاکید میگوید بدانید یقیناً خدا به آنچه انجام می دهید ، بیناست. چون بشر، بصیربودن خداوند را دیر باور می کند.

بنابراین آیه 233 سوره بقره یکی از آیات بسیار جامع قرآن مجید است که فرهنگ قرآن در مسئله شیردهی و منشا نشو انسان را تبیین کرده است.

علت کفر در بشر

آیت الله علی شیخ موحد مدیر حوزه علمیه خواهران استان فارس

زُيِّنَ لِلَّذينَ کَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا وَ يَسْخَرُونَ مِنَ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ

آیه 212 سوره بقره «زندگی دنیا برای کافران زینت داده شده است، از این رو افراد باایمان را ( که گاهی دستشان تهی است ) ، مسخره می کنند در حالی که پرهیزگاران در قیامت ، بالاتر از آنان هستند ( چرا که ارزشهای حقیقی در آنجا آشکار می گردد ، و صورت عینی به خود می گیرد ) و خداوند ، هر کس را بخواهد بدون حساب روزی می دهد.»

در شان نزول این آیه چندین قول وجود دارد. که هریک آیه را راجع به کفار یا قریش یا یهود و یا منافقین می دانند-  در برخی جاها شان نزولها معنا را تغییر می دهند. اما این آیه از آیاتی است که شان نزول آن، خیلی در معنای آن تغییری نمیدهد و حقیقتی بطور حساب شده را بیان می کند. و جوانب را حساب شده بیان کرده. حقیقتی که قرآن بیان می کند این است که علت اصلی کفر را در بشر ذکر می کند که چرا مردم کافر می شوند. قران می فرماید چون حیات دنیا در ذهن آنها زینت داده می شود و مظاهر دنیا را به تعبیری همه حقیقت می دانند. در زبان فارسی افراد غافل می گویند خوشی امروز عشق است. قرآن میگوید این افراد مظاهر دنیا جلویشان زینت داده می شود. «زُيِّنَ لِلَّذينَ کَفَرُوا الْحَياةُ الدُّنْيا» کَفَرُوا تنها کفار نیستند. مرحوم علامه طباطبایی میگوید کفر در اینجا معنای عام دارد. (علتش این است که) کفر به معنای ستر(پوشیده شدن) است. هر کسی که حقیقت بر او پوشیده شود می گویند کفر دارد. و بعد در مقابل کفر نمی گوید والذین آمنو، بلکه می گوید والذین اتقوا. یعنی کسانی که اهل ایمان خالص و تقوا هستند. پس کفر معنای عام دارد و آن است که حقیقت بر او مستور شده باشد.

زینت دادن حیات دنیا یک بحث فلسفی است. فلاسفه می گویند خدا سه عالم حقیقت، مثال و ماده را خلق کرده و این سه با هم هستند لذا این که قران معاد را به چیزهای موجود در دنیا تشبیه میکند به این علت است که قالب مثالی یا عملی یا طبیعی افرادعین عمل مادی آنها است. بحث زینت این است که افرادی از دو عالم دیگر بی خبرند. یعنی از عالم حقیقت و عالم مثال. قالب مثالی یعنی آن حقیقتی از انسان که نه زمان در او اثر دارد و نه مکان. در او اثر ندارد. زین یعنی اینکه کسانی که اهل دنیا می شوند، هیچ خبری از دو دنیای دیگر پیدا نمی کنند. لذا افراد مومنی که فقیر بودند، در نظر آنها مسخره می آید که چون دنبال زینت دنیا نبوده اند. زینت از دو خلقت خدا بی اطلاع می شوند.  لذا موقع مرگ چون حقیقت را می بینند، برایشان یک حالت پشیمانی پیش می آید که نمیتوانیم آن لحظه را درک کنیم. پس مسئله «زین» یعنی اینها از حقیقت غافل می شوند. انسان باید عقلا قبول کند که چگونه زینت حیات دنیا را به آنها می دهند و این در صورتی است که قالب مثالی خود را ببیند. که امام علی(ع) نیز در این باره می فرمایند «عجبت لمن ایقن بالموت کیف یفرح» در شگفتم از کسی که یقین به مرگ و مردن دارد چگونه شادی و بدمستی میکند. بنابراین غفلت را زین می نامند، لذا مسخره می کنند.

قران دو جواب خیلی مهم داده است.

1.    وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ یعنی پرهیزگاران در قیامت ، بالاتر از آنان هستند ( چرا که ارزشهای حقیقی در آنجا آشکار می گردد ، و صورت عینی به خود می گیرد ) در تفسیر يَوْمَ الْقِيامَةِ اگر تعبیر فلاسفه را در نظر بگیریم یعنی در قالب مثالی، کسانی که اهل تقوا هستند، اهل درک و فهم بیشتری هستند. اما این جواب برای عوام(اهل دنیا) اغنا کننده نیست. و در خصوص قیامت میگویند وعده نسیه به آنها داده شده.

2.    قرآن مجید به وَ الَّذينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ اکتفا نکرده، چون اهل دنیا می گویند این جواب اهل نسیه است. فلسفه هم همه نمی دانند. بنابراین یک عبارت دیگری به آیه اضافه کرده و می فرماید وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ همه فشار اهل دنیا بر این بوده که دسترسی آنها به ماده بر اساس فعالیت خودشان بوده. «زین» یعنی اینکه میخواستند به دنبال دنیا باشند و در آن فعالیت کنند. برای اینکه «یرزق» را بدست بیاورند. لذا جواب دوم قرآن این است که رزق دست شما نیست. هیچ لحنی(لحن=نحوه گفتن) در قرآن، مثل لحنی که برای رزق بکار رفته، نیست.

مثلا در آیه 22 سوره ذاریات می فرماید « وَ فِي السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ»«و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می شود!سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می گویید!» به تعبیر پیامبر مردم باور نمی کنند که رزق بدست خداست لذا خداوند اینگونه قسم می خورد.

در آیه 27 سوره شوری نیز می فرماید «وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَ لکِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ» هر گاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد ، در زمین طغیان و ستم می کنند از این رو بمقداری که می خواهد ( و مصلحت می داند ) نازل می کند ، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست!

وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ

شما که «زین» شدید برای این رزق، بدانید رزق دست خداست. الهیون چه در مسیحیت، چه در یهود، چه شیعه و چه سنی هیچکدام منکر این حقیقت نیست که رزق دست خداست. جواب عوامانه «زین» این بود که تمام تلاش شما برای این بود که رزق بیشتری بدست آورید. اما اینگونه نیست. رزق دست خداست.

رزق در روایات چیست؟ و اینکه رزق دست خداست، یعنی چه؟

معنای رزق این نیست ک یک واحد پولی بشود دو واحد. هیچ روایتی اینگونه رزق را معنا نمی کند. یک واحد همان یک واحد است و چهار واحد هم، چهار واحد. این نکته هم وجود دارد که اگر کسی کار کند، روزی بدست می آورد و اگر کار نکند، بدست نمی آورد. اما انسان از این رزق چقدر می تواند استفاده کند؟ گاهی یک بیماری عجیب با اندک پولی درمان می شود، گاهی با هم با هیچ چیز درمان نمی شود. آنچه هدایت غیبی در آن است، اینجاست که انسان از این مالی که انباشته کرده، چقدر استفاده می کند. این نکته در بشر نهفته شده است. آیا می تواند بیش از حد عادی،

مصرف خوراکی داشته باشد؟ آیا میتواند با استفاده از این اموال، عزت خود را بین مردم بالا ببرد؟ معنای يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ این است که آنچه انسان در حیات دنیا به دردش می خورد، رزق است. مابقی رزق نیست. لذا این آیه هم کیفیت رزق و هم کمیت رزق را مدنظر دارد.

یکی از عوامل مهم و موثر در  افزایش میزان بازدید توسط موتورهای جستجو، کلید واژه ها هستند. برای آشنایی با اینکه کلید واژه چیست و چگونه درج می شود با ما همراه باشید.

کلید واژه چیست؟

کلیدواژه ها کلمات کلیدی متناسب با محتوای متن شماست که انتظار دارید کاربران فضای مجازی با سرچ این واژه ها به صفحه مطلب شما در وبلاگ، هدایت شوند.

چرا باید برای مطالب، کلیدواژه ثبت کنیم؟

در حالت عادی اگر برای مطلب، کلیدواژه تعریف نکنید، هنگامی که فردی بعنوان مثال در گوگل دنبال یک موضوع می گردد، گوگل بر اساس محتوای مطلب، وبلاگ شما را در یکی از صفحات نتایج خود نمایش می دهد که ممکن است در صفحات اولیه گوگل نباشید لذا شانس کمتری برای کلیک و دیده شدن خواهید داشت. اما در صورتی که کلیدواژه های مطلب را، به شکل صحیح و مرتبط ثبت نمائید، گوگل مطلب شما را در اولویت قرار می دهد و در صورت جستجوی این کلیدواژه ها توسط کاربران، وبلاگ شما در نتایج نخست نمایش داده خواهد شد.

از آنجایی که واردن کردن کلیدواژه ها بسیار ساده و بدون هزینه است، توصیه می شود حتماً از این قابلیت مهم استفاده کنید.

شیوه درج کلید واژه ها در کوثر بلاگ چگونه است؟

برخی از کاربران به اشتباه کلید واژه های خود را در انتهای مطلب - شبیه صفحه چکیده مقالات - درج می کنند و یا از هشتک گذاری استفاده می کنند. هر دو روش صحیح نیست و تأثیری ندارد.

الف) درج کلیدواژه برای مطالب (از طریق مرورگر)

1- در صفحه درج مطلب جدید، به قسمت کلیدواژه ها بروید.

2-در این کادر پس از نوشتن هر کلیدواژه دکمه اینتر (enter) را بزنید و سپس اقدام به نوشتن کلیدواژه بعدی کنید.

اگر زمان نوشتن کلیدواژه، لیستی از عناوین دیگر نمایش داده شد، می توانید از لیست باز شده نیز انتخاب کنید.

به همین ترتیب برای هر مطلب به صورت مجزا چند کلیدواژه تعریف کنید.

ب)  درج کلیدواژه برای مطالب در نرم افزار اندروید کوثر بلاگ

1- در صفحه درج مطلب جدید، به قسمت تنظیمات بروید

2- در قسمت کلید واژه ها، واژه های مورد نظر را تایپ نمایید. دقت کنید لازم است کلید واژه ها با ویرگول از هم جدا شود.

نکته: توجه داشته باشید حداکثر 6-8 کلید واژه درج بفرمایید. وارد کردن کلیدواژه های بیش از حد و غیر مرتبط موجب اسپم گونه شناخته شدن مطلب شما توسط موتورهای جستجو و کاهش بازدید شما خواهد شد.

هرگونه سوال در مورد کلیدواژه ها را در قسمت نظرات مطرح کنید

کپی از سامانه کوثر بلاگ