مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ

سرگذشتشان چون سرگذشت کسانی است که [در شب بسیار تاریک بیابان،] آتشی افروختند [تا در پرتوِ آن خود را از خطر برهانند]، چون آتش، پیرامونشان را روشن ساخت، خداوند [با توفانی سهمگین،] نورشان را نابود کرد، و آنان را در تاریکی هایی که جایی را نمی دیدند [حیران و سرگردان] رها ساخت (17)

قرآن در آیات 17 و19 دو مثل را برای منافقین بیان میکند :

نفاق اینها به این صورت بود که وقتی به مسلمانان میرسیدند میگفتند ما ایمان آوردیم واز این طریق به دنبال رسیدن به اهداف خود بودند ومیخواستند از خطرات رهایی پیدا کنند در صورتی که منافقین بوسیله نفاقشان در تاریکی و ظلماتی وارد میشوند که دیگر قابل هدایت نیستند وتعبیر لا یبصرون اشاره به این دارد .

نکته: نقطه هدایت انسان تا جایی است که نفاق او برای استهزا و فریب دیگران نباشد. انسان زمانی که ندانسته اشتباه میکند قابل هدایت است اما اگر برای رهایی خودش از خطر خلاف  کند قابل هدایت نیست وبا نفاقشان هم خودشان وهم عمشان از بین میرود (ذهب الله ..)